«Ահաւասիկ, Երուսաղէմ ենք բարձրանում» (Մատթ. 20, 18):
Մեծ պահք. Հաւատքը, Յոյսը եւ Սէրը նորոգելու ժամանակաշրջան
Սիրելի՛ եղբայրներ եւ քոյրեր,
Յիսուսը բացայայտեց իր առաքելութեան խորհուրդը աշակերտներին, երբ յայտնեց, որ պէտք է չարչարուի, մեռնի եւ յարութիւն առնի, որպէսզի կատարուի Հօր կամքը: Այնուհետեւ, աշակերտներին պատուիրեց մասնակիցը լինել այս առաքելութեան՝ յանուն աշխարհի փրկութեան:
Դէպի Զատիկ տանող Մեծ պահքի այս ճանապարհն անցնելիս՝ եկէ՛ք յիշենք Նրան, ով «խոնարհեցրեց ինքն իրեն՝ հնազանդ լինելով մինչեւ մահ եւ այն էլ մահուան՝ խաչի վրայ» (Փիլ. 2, 8): Դարձի գալու այս շրջանին՝ եկէ՛ք վերստին նորոգենք մեր հաւատքը, որի աղբիւրը յոյսի «կենդանի ջուրն» է, եկէ՛ք բաց սրտով ընդունենք սէրը Աստուծոյ, ով որպէս եղբայրներ եւ քոյրեր միաւորում է մեզ Քրիստոսի մէջ: Զատկուայ նախօրեակի հսկումի ընթացքին պէտք է նորոգենք մկրտութեան ժամանակ տուած մեր խոստումները, որպէսզի Սուրբ Հոգու աջակցութեամբ վերածնուենք նորովի՝ որպէս նոր տղամարդ եւ կին: Մեծ պահքի այս շրջանը՝ որպէս քրիստոնէական կեանքի ուխտագնացութեան լրում, նոյնիսկ այսօր լուսաւորուած է յարութեան լոյսով, որ ներշնչումն է Քրիստոսի հետեւորդների մտածողութեան, հայեացքների եւ որոշումների: